جهانگردی جلوه آشکار دوران تمدن نوین امروزی است. جهانگردی در کشورهای در حال توسعه برای جامعه مقصد زیان ها و منافعی دربر دارد. برخی مردم معتقدند توسعه جهانگردی بین الملل، به معنی اضمحلال فرهنگ ملی و هویت محلی است. برخی دیگر اعتقاد دارند توسعه گردشگری وسیله ارزشمندی است برای جهش اقتصادی، رفع فقر و عقب ماندگی فرهنگی، ارتقای سطح زندگی قشر عظیمی از مردم و تعمیق وفاق اجتماعی بین آنان.
گردشگران عادات سفر خود را به دلایل تکنولوژیکی و جامعه شناختی تغییر می دهند. از سوی دیگر بازارهای جهانی شده به سمت رقابت شدید و تغییرات سریع تر، جریانی شتابان دارد. به این لحاظ بازنگری منظم راهبردهای توسعه برای مقصدهای گردشگری اجتناب ناپذیر است، به طوری که لازم است دستورالعمل ها و راهکارهای طرح شده براساس تحلیل این محیط دائماً در حال تغییر تکامل یابد.
واقعیت آن است که مردم کشورهای جهانگردفرست از طریق رسانه ها، اینترنت، مجله ها و نشریه های گوناگون با تصاویر متناقضی از کشور ما به عنوان یک مقصد گردشگری مواجهند. از یک سو از تحمیل عقاید فکری و موقعیت سیاسی گروه های خاص، اضافه جمعیت، فقر و بیماری های مسری، داد سخن داده می شود و از سوی دیگر درباره تمدنی کهن، اصالت فرهنگی، مهربانی و میهمان دوستی مردم، محیط طبیعی بکر، تنوع فرهنگی و اقلیمی، حقایقی برانگیزاننده مطرح می شود.
امروزه تحول ماهوی گردشگری از گردشگری انبوه به سمت اشکال نوینی از جهانگردی، بیش از پیش آشکار شده است. متولیان و صاحب نظران جهانگردی، می کوشند برای ارضای تمایلات روانی گردشگران (مشتمل بر جست وجو برای یافتن خویشتن، رهایی از انزوای فردی و مشارکت در فعالیت های گروهی)، جهانگردی نوین را جایگزین جهانگردی سامان یافته، برنامه ریزی شده و از پیش طراحی شده انبوه کنند. جهانگردی طبیعت گردی ، جهانگردی جشنواره یی و جهانگردی فرهنگی، اشکالی از مفهوم جهانگردی نوین در مقابل جهانگردی انبوه هستند. اگرچه از نظر آماری جهانگردی انبوه هدایتگر مجموعه برنامه های توسعه گردشگری است اما سازمان های گردشگری به استعداد نهانی و توفیق آینده جهانگردی نوین قویاً معتقدند. جهانگردی انبوه براساس تعریف به شکلی از گردشگری گفته می شود که برای تعداد کثیری از مردم قابل دسترسی است و هدف از توسعه آن کسب منافع اقتصادی است.
جهانگردی نوین برعکس به لحاظ اجتماعی و روانشناسی کمتر قابل دسترسی است زیرا مستلزم توسعه ذوق و سلیقه خاص و معرفت، دانش و مهارت های ویژه یی است. جهانگردی فرهنگی یکی از اشکال جهانگردی نوین است که به سبب توان بالقوه پاسخگویی به آرزوی فطری انسان برای بازدید و آموختن از فرهنگ های مختلف جهان، باسرعت در حال پیشرفت است.
برای درک ابعاد تاثیر توسعه این فعالیت فرهنگی - اقتصادی بر تمدن بشری، دیدگاهی میان رشته یی مورد نیاز است تا جنبه های مختلف مسائل توسعه این صنعت خدماتی را تحلیل و آن را راهبری کند. توجه برنامه ریزان و تصمیم گیران به این موضوع در چند سال اخیر، جهانگردی را به صنعت پیشتاز جهانی مبدل کرده است. درک این واقعیت به علاوه اهمیت گردشگری در برنامه های توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور ما، توسعه گردشگری را در دستور کار متولیان گردشگری قرار داده است اما تصمیم گیران و برنامه ریزان توسعه جهانگردی در سطح ملی، برای شناخت توان های بالقوه گردشگری مناطق، تدوین سیاست ها، راهبردهای توسعه و تهیه یک برنامه عملی، با چالش های اساسی روبه رو هستند از جمله؛ مراقبت و حفاظت از ارزش های اجتماعی، میراث فرهنگی و میراث طبیعی؛ ارتقای سطح زندگی مردم، رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی تمام اقشار جامعه؛ فراهم سازی شرایط یک تجربه باکیفیت و به یادماندنی برای گردشگران و دستیابی به توسعه پایدار.
تدوین خط مشی توسعه گردشگری کشور فقط در صورت همکاری، رایزنی و تعامل خردورزانه حامیان و کارگزاران این صنعت امکان پذیر است. نتیجه این تعامل، تعیین جهت گیری ها و فعالیت های هر یک از بخش ها برای تحکیم سهم و موقعیت کشور در بازار جهانگردی، رسوخ در بازارهای جدید، افزایش رضایتمندی گردشگران و تبدیل ایران به یک مقصد گردشگری جهانی است. اما تا زمانی که توسعه گردشگری به یک استراتژی ملی تبدیل نشود تصور دستیابی به هدف های پیش بینی شده در سند چشم انداز، دور از انتظار است.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
No comments:
Post a Comment